50 lat polskiego Rock’n’Rolla

Berlińczycy śpiewają Niemena




8 listopada 2009, sala koncertowa Werkstatt der Kulturen wypełniła się fanami muzyki Czesława Niemena,po godz. 18-tej rozpoczęliśmy spotkanie „50 lat polskiego Rock’n’Rolla” przypomnieniem przez Wojtka Sowińskiego, berlińskiego piosenkarza (tego dnia wystąpił w roli konferansjera)  życiorysu Czesława Niemena i projekcją naszego  krótkiego dokumentu filmowego „Ślady Niemena w Berlinie”, zawierającego wspomnienia o Niemenie trzech osób: red. Wojtka Mroza, saksofonisty Joe Kućery i plastyczki Eli Woźniewskiej, którzy znali go i spotykali się z nim, tu w Berlinie.  Po projekcji wystąpił wokalista opery wrocławskiej, uznanyza najwierniejszego interpretatora utworów Niemena – Jarosław Królikowski, który gdy śpiewał najpopularniejsze piosenki z początków kariery artysty, duch Niemena unosił się nad słuchaczami, była to iluzja, która pozwoliła tym, którzy byli na koncertach Niemena, cofnąć czas i wrócić do chwil, gdy panował Rock’n’Roll, po polsku nazwany przez Franciszka  Walickiego Big-Beatem. W tle wyświetliliśmy zdjęcia z archiwaliów berlińskich organizatorów koncertów Niemena, Wojtka Mroza i Krzysztofa Lipowicza.
Z tym drugim jak i innymi osobami, które opowiadały nam tego wieczora o spotkaniach z Niemenem, nakręcimy kolejną cześć wspomnień o Niemenie.
Może odpowiemy na pytanie, komu Niemen zadedykował piosenkę „Czy mnie jeszcze pamiętasz”?
Tego dnia Niemcy fetowali 20-lecie zburzenia muru, my również w pierwszej części koncertu,poświęconej Czesławowi Niemenowi, mieliśmy coś jubileuszowego.
Występ saksofonisty Joe Kućery, który na krótko przed upadkiem muru grał z Niemenem w znanym muzycznym klubie Quasimodo, a podczas naszego koncertu przypomniał w wersji instrumentalnej, na saksofon i fortepian wraz z Chrisem Szachnowskim, dwa przeboje „Pod papugami” i „Płonie stodoła”, nagrodzone gromkimi brawami.
Do tego wspaniałego duetu dołączył, niespodziewanie nawet dla nas organizatorów, obecny na sali amerykański wokalista Jesse Ballard i wykonał, dedykując pamięci Niemena – Evergreen „Georgia”. Ten miły i sympatyczny gest, jak i wykonanie  przypadł do gustu publiczności, co wyraziła brawami.
Dwie kolejne interpretacje z repertuaru Czesława Wydrzyckiego,wykonała Iwona Cudak, na codzień występująca z zespołem Ultramild, były to: „Jednego serca” i „Dziwny jest ten świat”. Iwona zebrała za tą interpretację wraz z Chrisem Szachnowskim, również duże brawa. Sam byłem ciekaw jak poradzi sobie z tak znanymi utworami, ale udowodniła,ze jest interesującą postacią na berlińskiej scenie muzycznej. Natomiast Chris to wirtuoz gry na fortepianie,to postać wyjątkowa – sympatyczny, uczynny. Bez problemu akompaniował muzykom, także naszemu miejscowemu bardowi Januszowi Adamskiemu, który zaśpiewał balladę Dżemu „Do kołyski”.
W drugiej części koncertu, basista Harald Aleksa i jego gitarzyści:Richard Arame, Jens Schmidel,Sven Ramrath i Marek Wiśniewski na perkusji (przyjęli tego dnia nazwę B5) wystąpili z bluesrockowym programem „z dedykacją” – polskim muzykom Rówieśnikom Rock’n’Rolla,których zdjęcia przewijały się na ekranie dzięki uprzejmości Wojtka Korzeniewskiego z Fundacji Sopockie Korzenie,a były to fotografie Marka Karewicza z wystawy – Big-Beat – 50 lat polskiego Rock’n’Rolla.
B5 zaprezentowali, świetny warsztat muzyczny, gdzie na wyróżnienie zasługiwała gra Richarda Arame, który po koncercie zebrał wiele pozytywnych opinii.
Na zakończenie zagrała grupa rockowa Lear‘s Child, która mocnym rokowym akcentem zakończyła ten wieczór, mam nadzieję, że gitarzysta solowy grupy, polskiego pochodzenia, Piotr Kucharzak, da nam jeszcze o sobie usłyszeć wraz ze swoim zespołem. Była to, jak powiedzieli uczestnicy poprzednich spotkań,najlepsza nasza impreza! Nasz najlepszy Rock Abend!
W przygotowaniu, we współpracy z poznańskim stowarzyszeniem „Brzmienia” kolejny wieczór „Berlińczycy śpiewają Niemena”.

Marek Szlachcic

www.rockinberlin.pl